چرا كوفيان به جنگ امام حسين علیه السلام رفتند؟

مشخصات كتاب

شماره كتابشناسي ملي : ايران82-2502

سرشناسه : مروجي طبسي، محمدجواد

عنوان و نام پديدآور : چرا كوفيان به جنگ امام حسين(ع) رفتند/ مروجي طبسي، محمدجواد

منشا مقاله : ، پاسدار اسلام، ش 255، 256، (اسفند 1381 و فروردين 1382): ص 74 - 77.

توصيفگر : تاريخ اسلام

توصيفگر : كوفه

توصيفگر : مردم

توصيفگر : حسين بن علي(ع)، امام سوم

توصيفگر : جنگ

مقدمه

با ديدي كه نسبت به مردم كوفه داريم انتظار آن نمي رفت كه با يك چرخش تمام، سوابق درخشان خود را _ كه در جنگ جمل و صفين و نهروان نشان داده بودند _ زير پا گذارده و به جنگ فرزند رسول خدا، حضرت امام حسين (ع) بشتابند.حال براي روشن شدن مطلب نخست بايد عوامل و زمينه ها را بررسي كرد كه چه عواملي باعث شد تا مردم كوفه دست به اين جنايت هولناك بزنند؟به طور خلاصه بايد گفت دو دسته از عوامل بودند كه زمينه رفتن مردم كوفه به كربلا را فراهم كردند:الف _ عوامل دروني.ب _ عوامل بروني.مقصود از عوامل دروني آن زمينه ها و خصيصه هايي است كه در مردم كوفه شكل گرفته بود و مقصود از عوامل بروني همان فشار و اختناق دستگاه حاكمان بني اميه بود كه با ترفندهاي مخصوص به خود، مردم را آماده چنين كاري كرد.

عوامل دروني

تناقض آشكار در سيره و گفتار

مردم كوفه در موارد گوناگوني به اثبات رساندند كه هميشه در سيره و گفتار خود دچار تناقض بوده اند، چرا كه از يك سو سخني را بر زبان آورده كه هيچ گاه در عمل بدان اعتقادي نداشتند. موارد آن بسيار است، از جمله اين كه آنها هزاران نامه و طومار نوشته و امام حسين (ع) را به كوفه دعوت كردند و برخي در نامه ها به تعداد نيروهاي آماده دفاع اشاره كرده كه تعدادشان يك صد هزار نفر است.برخي ديگر نيز ضمن دعوت از امام نوشته بودند كه اگر به دعوت آنها پاسخ مثبت ندهد، فرداي قيامت شكايت او را به نزد پيامبر خدا خواهند نمود. امّا پس از آن كه نماينده امام حسين را در كوفه ديدند، اگرچه در ابتدا به نشانه وفاداري با وي بيعت كردند، اما پس از تهديدهاي عبيدالله _ با يك چرخش عجيبي و با يك عقب نشيني مفتضحانه اي _ نه تنها مسلم بن عقيل را تنها گذاردند، بلكه همان دست هاي بيعت كننده، در كربلا _ عليه امام حسين _ تبديل به شمشير شد.در دل آنها چيزي مي گذشت كه بر زبانشان جاري نمي شد. آنها كساني بودند كه وصف كاملشان بر زبان فرزدق آمده است كه در پاسخ امام حسين (ع) _ كه از وضعيت مردم كوفه _ پرسيده بود، گفت: قلوبهم معك و سيوفهم عليك؛ [1] قلب هايشان همراه تو، ولي شمشيرهايشان عليه تو بسيج شده است.خود امام نيز در بين راه به شخصي فرمود: اين نامه هاي اهل كوفه است و خود آنها قاتلان